De heilige berg

In Kandy hebben we besloten om een SAB dag te houden. Een Schijt Aan Boeddha dag. Even geen tempels, boeddha's, offers, trommels en bellen. We gingen een middag "westers" doen. Dat viel nog niet mee want onze tuktuk chauffeur Kamal vond dat wij toch echt naar de wereldberoemde tempel van de tand moesten en naar de specerijentuin en de beroemde Kandy dansen. Maar wij weigerden. Tot twee keer toe stopte hij onderweg om het ons te vertellen en in brochures aan te wijzen. Maar ons antwoord was "nee, breng ons naar de shopping mall!" Onze westerse middag bestond uit shoppen, de eerste koffie drinken sinds we hier zijn en uit eten in de Pizza Hut. In die koffietent dronken we cappuccino en latte machiato tegen voor Sri Lankaanse begrippen exorbitante prijzen. We waren bijna 5 euro kwijt... het was een koffiezaak zoals wij dat wel kennen maar we werden bediend alsof we in een sterrenrestaurant zaten. Bij de Pizza Hut kregen we cola uit zo'n frisdrankmachine met ijsklontjes erin. Dat wilden we niet want in ijsklontjes kan gewoon kraanwater zitten waar wij ziek van kunnen worden. De jongen nam het weer mee terug om de ijsklontjes eruit te halen en dezelfde cola nog wat bij te vullen. Guus nam een spurt door het restaurant om te vertellen dat we dat ook niet wilden. Ze stond erop dat we nieuwe cola kregen. Na het eten liepen we voldaan terug langs de tempel van de tand naar een tuktuk die ons naar het hotel bracht.

De pogingen van Guus om ons te beschermen voor het kwade zijn niet helemaal gelukt. Vanmorgen startten we de dag met overenthousiaste darmen! Vermoedelijk zit er ook in zo'n frisdrankmachine gewoon water. Gelukkig is het daarbij gebleven dus konden we volgens plan met de tuktuk, een rit van bijna 5 uur, van Kandy naar Delhousie gaan. Onze tuktuk chauffeur Kamal, dezelfde die ons gisteren naar de tempel en de dansen wilde brengen, was nogal directief onderweg. Als er iets moois te zien was dan stopte hij en zei hij "take picture!" Hij vertelde Guus wanneer en hoe ze een foto moest maken. Binnen 10 seconden had hij het bij haar dan ook behoorlijk verbruid. Die zouden geen vrienden meer worden. Na een uur begon er ook bij mij een lichte allergie voor Kamal te ontstaan. Maar we moesten nog een paar uur met hem verder. Om het beheersbaar te houden hebben we de theorie van de kernkwadranten van Daniël Ofman van stal gehaald, "wat kunnen wij van Kamal leren?" Dat hielp. Het was wel een adembenemend mooie rit door de bergen. De natuur is zo prachtig en de theeplantages zijn zo bijzonder, je raakt hier niet uitgekeken. En de tijd lijkt in deze omgeving te hebben stilgestaan. In een winkeltje kochten we een brood dat met de hand met een bot mes voor ons werd gesneden en in krantenpapier werd ingepakt. Mensen lopen langs de weg met bossen takken op hun hoofd of manden met theebladeren. Ook kwamen we langs de plek in de Seven Virgin Mountains waar in 1974 een vliegtuig van Martinair is neergestort en alle 191 inzittenden zijn omgekomen. Er zaten 184 Indonesische pelgrims in die onderweg waren naar Mekka en 7 Nederlandse bemanningsleden. Zo'n contrast, die prachtige bergen waar zoiets vreselijks is gebeurd en ook apart dat die pelgrims zijn neergestort vlakbij de Adams Peak, een ander pelgrimsoord.

Nu zitten we in Delhousie, aan de voet van die Adams Peak of Sri Pada. Het beklimmen van deze 2243 meter hoge heilige berg wordt door zowel christenen, moslims, boeddhisten als hindoes als een pelgrimstocht gezien. Zij geloven dat Adam/Boeddha/Shiva hier de eerste voet op aarde zette. Iedere Sri Lankaan moet dit minimaal eens in zijn leven, maar liefst vaker hebben gedaan. De tocht bestaat uit 5500 treden en op de top staat een tempel. Je kunt op elk moment van de dag starten maar als je om 2 uur s' nachts start kun je na ca. 3,5 uur lopen de zonsopgang zien. De sfeer in dit gehucht is zo bijzonder, ik denk niet dat ik dat kan beschrijven. Busladingen vol pelgrims arriveren de hele dag door, daar tussendoor een handjevol toeristen. Er klinkt muziek en gezang uit de tempel. Kraampjes met warme mutsen en energierijke voedingsmiddelen. Er heerst een soort stille opwinding. Wij gaan af en toe op een bankje bij de start zitten om de mensen te bekijken en te fotograferen die de tocht beginnen of er net van terug komen. Hele gezinnen, groepjes jonge mensen, omaatjes, vaders met een kind op hun nek. Alles en iedereen gaat de berg op. Sommigen dik gekleed, sommigen met muts, lange rok en teenslippers. Veel zelfs op blote voeten, maar wel met een muts op! Er wordt naar ons gelachen, een praatje gemaakt, geposeerd voor de foto. We kwamen zelfs een bekende tegen, de zoon van de familie in Habarana! We genieten volop, raken niet uitgekeken en uitgepraat over wat we meemaken. En vanavond zijn wij aan de beurt. Om 01:30 uur vertrekken wij. Lange broek, thermoshirt, vest, jas, sokken en sportschoenen liggen klaar. Eten en drinken kun je onderweg op de berg kopen. We hebben het advies gekregen om de terugweg zo snel mogelijk te doen. Je benen gaan dan reageren, trillen en je knieën gaan pijn doen als je langzaam gaat. Dat is ook te zien aan de mensen die we naar beneden zien komen. Bij sommigen lijken de benen een geheel eigen wil te hebben gekregen en sommigen komen amper vooruit. Maar desalniettemin gebeurt daar iets op die berg waardoor iedereen blij en tevreden is. We zijn zo benieuwd!!!

Gelukkig nieuwjaar

Op 14 april was het nieuwjaar in Sri Lanka. De dag ervoor begonnen ze al met het afsteken van vuurwerk, net als bij ons op oudjaarsdag. ‘s Nachts om 05:45 uur was het feest met veel zelfgemaakte traditionele zoete koekjes en gebak en melkrijst. Op de 14e wenste iedereen elkaar een gelukkig nieuwjaar en wij deden vrolijk mee. We hebben er verder niet zoveel van meegekregen. We lagen lekker te slapen op dat tijdstip, maar de zoete koekjes en de rijst kregen we die ochtend bij het ontbijt.

Het laatste onderdeel van de Culturele Driehoek was voor ons Pollonaruwa. Dat ligt ca. 45 km van Habarana. Een leuk ritje met de tuktuk. Pollonaruwa is net als Anuradhapura een voormalige hoofdstad waarvan ze de overblijfselen uit de jungle hebben opgegraven. Maar deze stad is wel wat jonger dus er is nog wat meer van over. Wat ons betreft een mooiere vindplaats dan Anuradhapura. We hebben daar een aantal prachtige gebouwen gezien uit ongeveer de 12e eeuw. Een paleis, een tempel, een stoepa en nog wat andere gebouwen. Guus was helemaal in haar element. Terwijl ik, een beetje tempelmoe, met onze tuktuk chauffeur in de schaduw een gingerbeer zat te drinken, ging Guus helemaal los met haar camera. Ze heeft meer dan 200 foto’s gemaakt in Pollonaruwa!

Vanmorgen hebben we de culturele driehoek verlaten in een propvolle bus. Het blijft hilarisch die paniek bij het instappen. Snel maken dat je erin komt, waar moet je je koffer kwijt, hij gaat al weer rijden, waar is mijn tas, er is geen stoel meer….. Maar uiteindelijk hadden we een zitplaats en zolang de bus bleef rijden was de temperatuur nog enigszins vol te houden. Na vier uur kwamen we moe aan in Kandy. We hebben een hotelletje dat uitkijkt op de stad en de bergen. Een lief echtpaar ontving ons met drinken, fruit en natuurlijk de traditionele nieuwjaarszoetigheden. Ze vertelden ons over hun nieuwjaar en dat iedereen in Sri Lanka zijn hele huis schoon maakt voor het nieuwe jaar dat voor hen eigenlijk meer een nieuw leven betekent. Dus, een gelukkig nieuw leven!!

In the jungle..

(Dag 5-6)

Ondanks waarschuwingen in onze Trotter reisgids, stapten we op de bus van Trincomalee naar Habarana. Voor 114 roepie pp (0,75 cent) zaten we in een topattractie! Eerst ging de bus heel langzaam van start om iedereen de kans te geven om er nog op te springen zodat hij goed gevuld was. Onderweg stopt de bus overal waar iemand langs de weg aangeeft dat hij mee wil. Wij hadden zitplaatsen maar al gauw moesten mensen staan. Op een gegeven moment zat er een vrij forse dame half op mijn schoot. Ik werd verblind door haar witte sterk geparfumeerde sjaal en onderging het lijdzaam. In de drukte werden er ook nog etenswaren verkocht. Natuurlijk wilde Guus weer wat eten dus we kochten pinda’s. Dit bleken verse pinda’s te zijn, net uit de grond. Het smaakte als een soort bonen. Prima te eten.

Habarana ligt in een prachtig natuurgebied aan de rand van de nationale parken. Ons hotel hebben we gekozen vanwege de goede reviews op internet en dat maken ze helemaal waar. Het ligt in het begin van de jungle, dus midden in het groen. Vanuit onze kamer kijken we via de openslaande deuren uit op de natuur en de geluiden zijn heel bijzonder. Dit hotel is een familiebedrijf. Vader en zoon onderhouden het contact met de gasten en zorgen overal voor. Voor een kopje thee op ons eigen terrasje dat zeker twee keer per dag wordt geveegd. Moeder kookt. Het eten is hier fenomenaal. Als je op het afgesproken tijdstip aan tafel gaat staat het helemaal klaar. Aan alles is de grootste zorg besteed. De rice en curry bestaat uit twee soorten rijst en tien bijgerechten bijv. jackfruit in currysaus (ik zou zweren dat het kip was), gekookte bananenboombloemen, verschillende soorten groenten en vis. Elke avond varieert dat. Het ontbijt is ook heel bijzonder, elke ochtend een andere variatie van zoete en hartige gerechten en genoeg voor een man of zes. Als we aan tafel zitten komen ze geregeld vragen of we het lekker vinden, moeder komt uit de keuken om de complimenten in ontvangst te nemen en ook kleinere broertje en zusje komen kijken. Bij elke hap die wij goedkeurend opeten, komt er een grote glimlach. Het is aandoenlijk en tegen het komische aan.

De omgeving van Habarana staat bekend om de Ayurvedische massages en dat wilden wij wel eens proberen. Mozes de tuktuk chauffeur wist wel een adresje midden in de jungle. Na een pittige onderhandeling met de eigenaar, kozen we voor de full body, hot pillow en shirodhara massage. Dit vond plaats in een kamertje in een mooi halfopen houten gebouw met lemen vloeren. De olie kwam rechtstreeks uit de Aloe Vera plant. Al liggend op ons massagebedje hoorden we de geluiden van de dieren in de jungle. Het was een heel bijzondere ervaring. Zeer relaxed en onder een dikke laag olie gingen we weernaar ons hotel.

Donderdagochtend zijn we met de tuktuk naar Sigiriya gegaan. We kozen niet voor de toeristische kostbare leeuwenrots maar voor de meer onbekende rots Pidurangala die er tegenover ligt. Een goede keuze, het was er zeer rustig en dankzij de vele bomen was er genoeg schaduw. Op deze rots hebben ooit monniken gewoond in grotten, toen ze door de koning waren verdreven van hun tempel op de leeuwenrots. Er waren overblijfselen te zien van hun grotwoningen en een enorme liggende Boeddha. Maar het allerleukst was nog de wandeling zelf, naar boven. Voor een groot deel via stenen traptreden maar ook wat uitdagender stukken waar we moesten klauteren en klimmen. Bedenk trouwens bij alles wat wij meemaken dat het hier bloedheet is. De flessen water waarmee we lopen te sjouwen, worden er net zo snel weer uit getranspireerd. Bovenop de rots hadden we een prachtig uitzicht op de leeuwenrots en op de mooie jungle omgeving van Sigiryia. Voor ons weer een Zennnn moment. Daarnaast een goede oefening voor de steeds dichterbij komende uitdaging van aanstaande maandag: de beklimming van de Adams Peak.

Toen door naar Dambulla waar we via een lange stenen trap ‘het heiligdom’ bezochten, bestaande uit vijf grotten waarin fresco’s en heel veel Boeddhabeelden te zien zijn. En dit staat daar allemaal al vanaf de eerste eeuw voor Christus. Allemaal uit de rots gehouwen. Omdat wij eerder deze week hebben gelezen dat je o.a. aan de voeten kunt zien of de liggende Boeddha dood of levend is, gaan wij direct op z’n voeten af om te zien of hij wel of niet het Nirwana heeft bereikt. Deze voeten worden dan ook meteen door Guus vastgelegd. Toen nog even een kijkje genomen bij de Golden Temple, met een 30 meter hoge vergulde en verwaand kijkende Boeddha (een geschenk van Thailand, Korea en Japan; en dat was te zien..) om daarna weer terug naar Habarana te gaan. Een weg door het nationaal park, waar je elk moment olifanten kunt tegenkomen. Als je geluk hebt…. Wij waren al blij met een verse pootafdruk en een aantal grote olifantendrollen.

De heilige kokosnoot

Korte update

Vanmorgen Trincomalee verkend. De vismarkt, de haven en twee hindoe tempels. Die Hindoe tempels zijn toch wel heel bijzonder. Ik snap er eigenlijk helemaal niets van. De meest vreemde beelden alsof je in een soort kermiswonderland bent. Beelden van Hindoe goden maar ook allerlei dieren en wat mij opviel….. allemaal inclusief geslachtsdelen! Daarbij luide muziek met trommels en bellen, en wierook, offers en bloemen. Je kon een kokosnoot kopen die in de brand wordt gestoken. Dan ga je daarmee staan bidden en dan sla je hem kapot op een steen. Geen idee wat het betekent.

We keken om het hoekje bij een dienst waar veel mooi uitgedoste mensen stonden en zaten. Enkele vrouwen nodigden ons uit om bij hen te komen zitten op de grond en zo bleken we temidden van de gasten van een huwelijksceremonie terecht te zijn gekomen. Ook daar speelde de kokosnoot een belangrijke rol in het ritueel tussen de priester (?) en het huwelijkspaar. Hij werd aangestoken en de bruid wapperde de rook naar zich toe. Ook dat feestje hebben we weer meegepikt.

Vanmiddag lekker op ons bounty strand gelegen en in de zee gezwommen. We hebben gekeken hoe vrouwen, geheel bedekt (zelfs in een chador), de zee in gingen. Op hun beurt keken deze vrouwen weer naar ons hoe wij in onze zwemkleding de zee in gingen. En het is blijkbaar heel gewoon dat er, als je lekker op je handdoekje ligt te zonnen, ineens een koe langs komt lopen….

Vanavond gegeten in een hutje op het zand, vlakbij het strand. Moeder en vader in een primitieve keuken, naast hun primitieve huis waar ze wonen met vijf kinderen. De oudste dochter oefende haar Engels met de gasten. Ze studeert iets met computers maar het lastige is dat ze zelf thuis geen computer hebben.. We hebben lekker gegeten en moesten 1250 roepie betalen (€7,50).

Morgen reizen we verder naar Habarana.

Religieuze mix

In de korte tijd dat wij hier zijn, hebben we de invloeden van drie verschillende religies gezien. In Negombo reed onze chauffeur in een tuktuk volgehangen met plaatjes van Jezus langs katholieke kerken. Maar op de tweede dag is alles Boeddhisme wat de klok slaat en op de derde dag gaan we in zee met de Moslims.

Dag 2

In Anuradhapura zijn we gisteren door onze prive tuktuk chauffeur Kumare rondgereden in de heilige stad, de oude hoofdstad Anuradhapura. Hier stonden eeuwen geleden (vanaf voor onze jaartelling) tempels, stoepa’s, kloosters en paleizen. Er woonden in hoogtijdagen 2 miljoen mensen op een oppervlakte van meer dan 50 km2. In de vorige eeuw is deze stad ontdekt in een overwoekerde jungle. Nu zijn sommige tempels, stoepa’s en ruïnes weer te bekijken.

Het was een bijzondere dag want het was Poya, volle maan. En op die dag gaan de Boeddhistische Sri Lankanen met de hele familie naar de tempel om te mediteren en te bidden. Bij de Sri Maha Boodhi tempel liepen en zaten honderden witgeklede mensen met bloemen en andere offers. En natuurlijk ook de monniken. Wij waren bijna de enige westerlingen en hadden veel bekijks. Er hing een heel bijzondere sfeer. Er werd gefluisterd en gemompeld. Mensen zaten op kleedjes te bidden. Kleine kinderen liepen in mooie witte kleertjes met bloemen. Een oud omaatje werd door drie familieleden de trap opgeholpen. De offers werden gelegd bij de beelden van Boeddha en bij de Bodhi boom, de boom (althans een tweede generatie stek) waar Boeddha ooit onder zat en de verlichting bereikte. We hebben onze ogen uitgekeken. Wat een prachtig tafereel. Zoveel mensen bij elkaar maar zoveel rust en vrede straalde het uit.

Daarna hebben we nog meer mooie delen van de heilige stad bekeken. Omdat je bij elk heilig gebouw je schoenen uit moet doen, besloten we gewoon alles op onze sokken te doen. De schoenen bleven in de tuktuk. We hebben rond enorme stoepa’s gelopen, in de ruïne van een paleis gestaan, een guardstone en een moonstone gezien en Guus had haar persoonlijke Zen moment toen ze op de rand van een enorm waterreservoir zat in haar eentje in de prachtige natuur. Als laatste bezochten we in de brandende zon een immense witte stoepa en daarna werden we, diep onder de indruk, weer naar het hotel gebracht.

We hebben ons best gedaan om ons respectvol volgens de Boeddhistische regels te gedragen daar in de heilige stad. En dat is gelukt op een kleine reprimande na omdat ik mijn pet op had gehouden bij een stoepa en op de enkele momenten na dat Guus iets te ver ging om die ene mooie foto te kunnen maken…

‘s Avonds aten we in het hotel met een Sri Lankaanse familie die vanwege de Poya naar Anuradhapura was gekomen. De vrouwen zaten in een soort nachthemd, ze hadden hun eigen eten en servies meegebracht en aten met hun handen terwijl ze luid met elkaar aan het kletsen waren.

Dag 3

Om 8 uur werden we opgehaald door Ruwan, een vriend van Kumare, die ons naar onze nieuwe stek aan de oostkust bracht. Naast een goede chauffeur is hij ook een prima gids. Hij wees ons onderweg op bijzondere dieren zoals een adelaar en een pauw en op de nationale bloem, de Lily! Er stonden bordjes langs de weg om te waarschuwen tegen overstekende olifanten, maar behalve een kudde buffels hebben we niets zien oversteken.

Nu zitten we in een mooi hotel vlakbij het strand in Nilaveli. Een echt Bounty strand waar ook weer bijna geen andere toeristen te bekennen zijn. Omdat het nu schoolvakantie is in Sri Lanka, zijn er wel gezinnen met kinderen op het strand en in de zee. Hier werd ons duidelijk dat we in een Moslim gemeenschap zijn beland. Vrouwen gingen met prachtige kleren aan de zee in en ook de mannen hadden beduidend meer zwemkleding aan dan op het strand bij Zandvoort. Naast deze families namen ook een aantal Boeddhistische monniken een duik. Een kleurrijk geheel van hele vrolijke lachende mensen.

Het was weer een lekker daggie.

Go with the flow!

En dit was nog maar dag 1!!!!!

Wat hebben we al veel meegemaakt in 1 dag. Vanmorgen werden we wakker in onze eerste hotelkamer in Negombo. In dit vissersplaatsje kwamen we gisteren aan het eind van de middag aan met een tuktuk vanaf het vliegveld. Het plan was om na het ontbijt met de trein naar Colombo te gaan en van daar met de trein naar de oude klooster/tempelstad Anuradhapura. Maar plannen zijn er om van af te wijken.....

We stapten in bij een tuktuk chauffeur die een veel beter plan had. Hij wilde ons allereerst Negombo nog even laten zien en zou ons vervolgens 37 km verderop bij een station afzetten waar we alsnog de trein naar Anuradhapura konden nemen. Dat scheelde voor ons een heel stuk met de trein. En dat was een leuk plan. In Negombo hebben we de vismarkt (op het strand, op zondag ligt de vis te drogen in de zon op grote kleden) en het Dutch canal gezien. Onze voorvaderen hebben een leuk kanaaltje aangelegd van een kilometer of 11. En vervolgens opgepropt met zn tweeen en twee grote koffers met de tuktuk door allerlei leuke plaatsen, over hobbelweggetjes en langs de mooiste fotogenieke punten. We zijn gestopt bij een prachtige tempel, waarin veel kleurrijke beelden stonden van o.a. Buddha en z'n familie. En daarnaast was een schooltje waar kindertjes met witte gewaden liedjes aan het zingen waren. Vervolgens nog even gestopt in een kruidentuin waar ze volgens de Ayurvedische leer allerlei medicinale kruidenmengsels maken. We kregen een korte rondleiding en vervolgens werden mengsels aangeboden tegen spataderen, artritis en wintertenen. Toen we de prijs zagen waren we gelijk genezen... Dus we hadden niets meer nodig. Het was een mooie rit naar het treinstation en we hadden het niet willen missen.

Volgens plan namen we de trein naar Anuradhapura, een rit van ongeveer vier uur. Maar na ruim een uur kwamen we erachter dat we in de trein naar Badulla zaten. Helemaaaaaal verkeerd dus. De treinconducteur (railway security service) bracht ons het slechte nieuws. We kregen advies waar we uit de trein moesten en hoe we dit moesten gaan oplossen maar makkelijk zou het niet zijn. Dus we deden wat hij zei, althans dat dachten wij. Toen we waren uitgestapt op het volgende station en de trein alweer in beweging kwam zag de beste man ons en hij begon te roepen dat wij weer op de trein moesten springen. Het lukte Guus nog om op de rijdende trein te springen maar mij niet. De opstap was heel hoog en de trein ging sneller. Dus werd de hele trein door hem tot stilstand gebracht. Terwijl Guusta niet meer bijkwam van het lachen en hij bleef herhalen "get in!" en "sit!" , probeerde ik naar binnen te stappen met mijn loodzware koffer. Daarna is hij bij ons gebleven tot we bij het juiste station eruit mochten.

Hij ging met ons mee en regelde vervoer naar Kandy. Maar niet alleen dat, hij regelde ook nog ff dat wij een vrouwelijk monnik mee zouden nemen. Dus daar gingen we in een tuktuk met twee grote koffers en een stevige monnik opeengepakt naar Kandy. Daar stonden we even later midden in de stad bij een busstation. Wat nu? Een man sprak ons aan en vertelde dat er over tien minuten een minibus vertrok die in drie uur naar Anuradhapura reed. En voor we het goed en wel wisten waren we toch weer back on track, met een mooie rit door het prachtige landschap van Sri Lanka onderweg naar Anuradhapura. Dat krijg je als je een monnik helpt...

Morgen weer een dag en weer een plan.....

Welkom op onze Reislog!

Hallo en welkom op onze reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens onze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar we ons bevinden en waar we zijn geweest!

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor de mailinglijst door je e-mailadres achter te laten in de rechterkolom.

We zien je graag terug op onze reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met ons meereist!

Groetjes,

Guus en Irene