Vanaf het busstation van Tangalle namen we de bus naar Unawatuna. Voor ons is een busstation hier niet echt begrijpelijk maar dat hoeft ook niet. Zodra je er een voet hebt neergezet, vraagt iedereen waar je heen moet en wordt de juiste bus aangewezen. En dan is het de bedoeling dat je snel instapt want de bus moet rijden. “Quick, get in!” Ook daar zijn we inmiddels aan gewend. We lieten ons niet gek maken en stapten met een brede glimlach de bus in. We zagen lachende gezichten en een mevrouw bood ons haar zitplaats aan, maar dat sloegen we vriendelijk af. De muziek klonk hard en de bus was ingericht met hindoe/boeddha flikkerende lampjes versiering. We waren weer helemaal in ons element in die rare bus die net als in de film ‘speed’ in volle vaart tussen het verkeer doorraast. Wat ons betreft veel leuker dan een of andere dure excursie.

De avond ervoor hadden we namelijk een excursie gedaan. Turtlewatching. Dit wordt verzorgd door een stichting die de zeeschildpadden beschermt die hun eieren komen leggen op het strand van Tangalle. Ik kan er verder niet zoveel over vertellen want de man die ons de uitleg gaf, sprak zo onverstaanbaar Engels dat we er geen woord van hebben begrepen. Door zijn accent en ook doordat hij de klemtoon verkeerd legde, was er geen touw aan vast te knopen. We hebben ruim een kwartier staan luisteren! Toen ik daarna tegen Guus zei dat ik zou vragen of hij het ook in het Engels wilde vertellen schoot zij al happend naar adem in de slappe lach en dat ging niet meer helemaal over die avond. Maar goed, we gingen dus met een grote groep toeristen in het donker naar het strand, moesten daar heel lang wachten want de onverstaanbare man ging bij de turtle kijken. Op een zeker moment mochten we dan in groepjes van tien komen kijken. En ja, het is bijzonder om zo’n grote schildpad eieren te zien leggen en om überhaupt zo’n grote schildpad van dichtbij (in het donker) te zien. Maar het hele gedoe had ook iets raars en ik denk ook niet dat die schildpad er nou zo op zat te wachten. We waren blij dat we met onze tuktuk, voorzien van basbeat boxen en discolampen, weer terug naar het hotel konden.

We zijn voor twee nachten neergestreken in Unawatuna. Een mooi plaatsje in een mooie baai, gewend aan toerisme, met veel hotels, restaurants en kleine winkeltjes. We hebben het meest luxe hotel tot nu toe, ook weer op 20 meter van het strand. Op het strand heb ik mijn voeten laten masseren door een oude man die steeds onder het masseren heel even in slaap viel en dan weer verder ging. Maar de massage was prima en hij wist ook nog uit mijn voetzolen op te maken dat mijn lever gezond is, mijn nieren te warm en mijn nek vastzit. De knapperd! En die nek kon hij natuurlijk ook behandelen..

Vandaag hebben we Galle bezocht. Een bijzondere plaats want er zijn nog veel dingen die herinneren aan de Nederlandse koloniale periode. Gebouwen en woningen die ooit door de Nederlanders zijn gebouwd en straatnamen die duidelijk een Nederlandse herkomst hebben. We hebben op de muren van het grote Nederlandse fort gelopen. We hebben een bezoek gebracht aan de Nederlandse gereformeerde ‘Groote Kerk’, waar in de vloer allerlei grafstenen met Nederlandse teksten liggen. En het was ook leuk winkelen in het stadje, ook al was het vandaag, net als de afgelopen dagen, ontzettend warm.

Vanavond hebben we, samen met Jacintha die hier ook op vakantie is, gegeten in een soort huiskamer bij een mevrouw die rice and curry maakt. Het eten was lekker en het was erg gezellig en leuk om elkaar te vertellen over onze avonturen in Sri Lanka.