Na het pelgrimsontbijt vertrokken we naar Nuwara Eliya. We deelden met de hoteleigenaar de kosten van een luxe minibus met chauffeur. Hij moest met zijn pup naar de dierenarts. Een goede deal want voor dezelfde prijs als een tuktuk rit van 2,5 uur werden we nu comfortabel vervoerd en kon ik fijn knuffelen met een zes weken oude dalmatiër. (Toen ze wagenziek werd heb ik haar aan haar baasje teruggegeven..) De rit was trouwens supermooi, we zagen bergen, theeplantages, watervallen en schitterende uitkijkpunten.

Ter compensatie van onze inspanningen hadden we een balzaal van een kamer met twee kingsize tweepersoonsbedden in het centrum van Nuwara Eliya geboekt en lieten we onze benen en voeten masseren bij een Ayurveda salon. Daarna de stad verkennen.

Nuwara Eliya ligt in de bergen en heeft een ander klimaat dan de rest van Sri Lanka. Het is er koel. In de Engelse koloniale periode vonden de Engelsen dat wel prettig en zij stichtten toen dit stadje. Daardoor is het nu een merkwaardige Engelse / Sri Lankaanse mix geworden. Naast de bekende Sri Lankaanse straten en huizen zie je een groot Engels postkantoor, een deftig Grand Hotel, parken met gras, heggen en bloembakken en in het midden van het stadje ligt een keurige 18 holes golfbaan. Bij het Grand Hotel hebben wij koffie gedronken op het onberispelijke gazon. De eigenaar van ons hotel, een hele aardige jonge vent, bleek 12 jaar geleden in Apeldoorn te zijn geweest. Hij herinnerde zich nog Paleis het Loo en de coffeeshop bij het station…

Na een heerlijke nachtrust vertrokken we met de trein van Nuwara Eliya naar Ella. Dit wordt ook wel een van de mooiste treinreizen van de wereld genoemd. Hij rijdt tussen de bergen en de theeplantages. We hadden het advies gekregen om zitplaatsen aan de rechterkant van de trein te reserveren zodat we van het uitzicht konden genieten. Maar wat we niet wisten was dat de nieuwjaarsvakantie ook in de trein voor grote drukte zorgt. Er kon niet meer worden gereserveerd voor de 1e klas panoramawagen. Er waren alleen derdeklas kaartjes te koop waarmee je geen vaste zitplaats hebt, dus het kon wel eens op twee uur staan uitdraaien. Overigens kost zo’n treinkaartje 60 roepie pp, dat wil zeggen 36 cent!

En ja, in de trein bleek het poepiedruk te zijn. We stonden in het halletje bij de deur aan de rechterkant maar uiteindelijk bleek dat een topplek te zijn. We konden staan en zitten met onze benen naar buiten (de deuren staan gewoon open) en we hadden het gezelschap van een jongens badmintonteam (gemiddeld 15 jaar) en hun coaches. Ze vonden het reuze interessant om met ons te praten en stelden allerlei vragen. Ondertussen genoten wij van het uitzicht van deze mooie treinreis. Onderweg stonden we nog een half uurtje stil vanwege een bosbrand vlak langs het spoor. Het badmintonteam zorgde voor entertainment door te gaan zingen, trommelen en klappen. Het klonk hartstikke goed. Passagiers van de eersteklaswagon kwamen bij onze wagon luisteren. Wij zaten goed!

En nu zijn we in Ella neergestreken. Een prima hotel op loopafstand van het gezellige centrum. Dit is een plaats waar ze gewend zijn aan toeristen, het is een uitvalsbasis voor verschillende bezienswaardigheden. De hoofdstraat bestaat voornamelijk uit barretjes, restaurants en terrassen. Het is wel even wennen om zoveel toeristen om je heen te zien, maar het is ook wel lekker om op een terrasje (met uitstekende wifi) een goede kop koffie te kunnen drinken. Ons hotel ligt wat hoger en voor onze kamer moeten we een trap op. Dat is in deze fase niet echt heel handig. We hebben namelijk enorme spierpijn in onze kuiten en bovenbenen en hebben al moeite met het beklimmen van een stoeprand….